Czasem jednak myślę także… o nim. O tym, czego nas pozbawiono, i o tym, czego już nigdy nie zrobimy razem.

Chwile, które nigdy się nie wydarzą

Anita to niezwykła, młoda kobieta. Biologia molekularna nie stanowi dla niej tajemnicy, jako pracownica uniwersytetu Queen Mary we wschodnim Londynie doskonale zna się biotechnologii. Za mocno jednak zanurzona w swojej pracy i obowiązkach stanie przed wyzwaniem, czego tak naprawdę pragnie i co przyniesie jej prawdziwe szczęście…

Chwile, które nigdy się nie wydarzą to kontynuacja cyklu londyńskiego autorki Klaudii Muniak, można jednak po nią sięgać bez znajomości poprzedniej części. Autorka oferuje czytelnikowi zupełnie nową historię, a znane nam już wcześniej postacie jedynie sprawią, że w tej opowieści wrócimy do czegoś otulająco znajomego.

Róża, którą poznajemy w powieści Wszystko, czego nie zrobiliśmy razem to niezwykle wrażliwa bohaterka, która zostaje uwieziona między pamięcią o osobie, którą kocha, a nową rzeczywistością, w której się znalazła. Tym razem, oczy czytelnika zwrócą się w kierunku jej współlokatorki. Początek znajomości Róży i Anity nie należał do najprzyjemniejszych. Kobiety szybko jednak łapią wspólny język i zaprzyjaźniają się, a ta relacja będzie miała ogromny wpływ na życie każdej z nich.

Podoba mi się środowisko, jakie autorka tworzy bohaterom, by czytelnik czuł jeszcze większą przyjemność z lektury książki. Anita i Róża spotykają się nad Tamizą przy Tower Bridge. Dzięki ich wędrówkom poznajemy londyńskie ulice i zaułki. Poznajemy Harper, Brytyjkę, która dodatkowo wciąga czytelnika w świat londyńskich zwyczajów i tradycji.

Nie chcę ciągle chować głowy w piasek. Jeśli nie wyjdę życiu naprzeciw, zamiast w pełni go doświadczyć, przewegetuję je.

Chwile, które nigdy się nie wydarzą

Chwile, które nigdy się nie wydarzą to opowieść przede wszystkim o skomplikowanych relacjach, przeszłości, która potrafi gorzko rozdzielić i próbach powrotu do szczęścia. Poskładanie tych relacji będzie stanowić oś tej historii, która, mimo że czyta się ją lekko, pozostawia nas w zadumie. Ile jesteśmy w stanie poświęcić dla odzyskania radości i sensu życia? W tej, z pozoru prostej fabule, autorka wplotła ważne wątki dotyczące zmierzenia się z przeszłością i przebaczeniem. Właśnie ten element powieści podobał mi się najbardziej. Pokazuje, jak wiele odcieni szarości towarzyszy ciężkim, życiowych sytuacjom i nic nie jest tak oczywiste, jak się wydaje. Chociaż na kartach tej książki pewne pytania wprost nie wybrzmiewają, czytelnik siłą rzeczy będzie je sobie zadawał – czy każdy z nas zasługuje na drugą szansę? Fabuła powieści jest równo poprowadzona, końcówka oferuje kilka nieoczekiwanych zwrotów akcji, co zadziało na plus. Spodziewałam się innego zakończenia, ciekawie więc było odkrywać tajemnice bohaterki i zostać tutaj zaskoczonym. Polecam!