Lęki żyją dłużej niż pamięć i tradycje, nie znają różnic kulturowych ani językowych.

“Ćma”

Góry Sowie kryją w sobie niejedną tajemnicę. Przekonają się o tym dwie ekscentryczne nastolatki, Nina i Kaja. W ciemności kryje się zło, nie jest ono jednak takie, jak nam się wydaje.

Nie taka Ćma straszna, jak ją malują.

Książka pochłania swoją szczegółowością, balansując jednocześnie na granicy surrealizmu. To, co nas w niej odpycha, jednocześnie będzie trzymać nas w napięciu. Groza w Ćmie jest wielowymiarowa, staje się ukrytym bohaterem, nie zostaje nam narzucona na siłę, co stanowi wielki plus tej książki.

Groza osuwa się na dalszy plan, a na pierwszy wyłania się człowiek, młody, zagubiony, całkowicie zatracony w swoim bólu i procesie dorastania, daleki od utopijnej wizji zaczerpniętej z mediów społecznościowych.

Choć podczas czytania może się nam udzielić nastrój przygnębienia, a nawet znużenia, nie można się jednak poddawać. Co prawda ciężar mrocznej atmosfery nie opuści nas aż do końca, w pewnym momencie akcja jednak przyspiesza. Nie pozwoli to nam odetchnąć, ale zapewni satysfakcjonujące zakończenie.

Ćma to opowieść złożona, nieoczywista w swoim gatunku.

Podobał mi się styl narracji, surowy, miejscami poszarpany. Jestem fanką budowania powieści na kanwie przeplatania ze sobą fragmentów i perspektyw tak, by przy czytaniu było wymagane utrzymanie ciągłej uwagi.

Co jednak za dużo, to niezdrowo.

Miejscami skróciłabym tę historię, zrezygnowała z tak dużej ilości metafor i prób nadania wszystkiemu metafizycznego wymiaru. Nie można jednak odmówić autorowi świetnego stylu, dobrze skonstruowanej, onirycznej powieści, która wysoki poziom trzyma do samego końca. Zakończenie jest bardzo udane, wywołuje dodatkowo szereg pytań o naturę człowieka, szczególnie tego w okresie dorastania.

Podobało mi się, że książka pozostawiła mnie z trudnym do wytłumaczenia niepokojem. Rozbudziła fascynację mroczną historią Dolnego Śląska, jego tajemnicami kryjącymi się w miasteczkach i lasach. Nie ma nic bardziej tajemniczego niż lokalny folklor, historie i legendy, które towarzyszą poszczególnym regionom naszego kraju.

Nie sięgajcie jednak po Ćmę wyłącznie po to, by się bać. Książka dotyka głębszego problemu, jakim jest poczucie ostracyzmu, z którym zmagają się obecni nastolatkowie. To grupa społeczna niebędąca już dziećmi, niemająca jeszcze odpowiednich narzędzi, by radzić sobie samemu z otaczającą ich rzeczywistością i okresem dojrzewania.

Jestem ciekawa, czy zachęciłam Was do sięgnięcia po tę historię. Dajcie znać!