Dacre Stoker, prasiostrzeniec Brama Stokera, wraz J.D. Barkerem sięgają do notatek autora gotyckiego horroru “Drakula”, by stworzyć historię mogąca stanowić prequel znanego nam już klasyku o wampirzym hrabim.

W miasteczku Clontarf w Irlandii mieszkają Bram, Matylda i Thomas. Ich rodzina nie różniłaby się od innych, gdyby nie towarzysząca im tajemnicza niania Ellen Crone. Pewnego dnia dzieciaki, zakradając się pod jej nieobecność do jej pokoju, odkrywają pod łóżkiem skrzynię wypełnionej ziemią…

W podzielonej na trzy części historii poznajemy dzieciństwo zaradnej trójki, dokonujemy z nimi makabrycznego odkrycia o istnieniu nieżyjących, krwiopijnych bestiach. Czytamy wspomnienia Brama i stawiamy czoła złu we własnej osobie.

Dracul, powieść młodzieżowa w wiktoriańskim stylu.

Spodobała mi się ta ekstrawagancka, gotycka powieść, w której trójka młodych bohaterów wciela się w rolę Sherlocka Holmesa, Nancy Drew i Van Helsinga w jednym. Na plus zasługuje stworzenie przez autorów niezwykle klimatycznej, wiktoriańskiej atmosfery.

Podczas lektury wielokrotnie miałam poczucie powrotu do filmów i gier z lat 90., gdzie skuteczną ochroną przed wampirami był czosnek, a klasyczny drewniany kołek zadziała lepiej niż niejedna broń. Autorzy nie silą się na oryginalne rozwiązania i bardzo dobrze, bo Dracul stanowi bardzo dobrą alternatywę dla młodzieżówek z mrożącą krew w żyłach fabułą w tle.

Dracul jest historią tajemniczą, miejscami mocno przygodową, a miejscami dosyć ponurą. Bywały momenty, które mnie bawiły, ale również takie, które wywoływały ciarki na skórze. Bawiłam się dobrze, nie oczekiwałam powrotu do klasyki, a więc powieść spełniła swój rozrywkowy cel.