Miętowy LENIWIEC (Jak myśleć mniej) okazał się świetnym studium funkcjonowania mózgu i emocji w kontekście osób, które przez swoją wrażliwość nie do końca czują się zrozumiani przez otoczenie.

Tym razem na horyzoncie pojawił się brzoskwiniowy leniwiec, czyli Jak lepiej myśleć!

Autorka w dużej mierze odnosi się do informacji zawartych w poprzedniej książce, uzupełnia je jednak o praktyczne rady pomagające radzić sobie z nadwrażliwością umysłową lub emocjonalną. Dzięki temu dostajemy więcej wskazówek pozwalających zrozumieć i zaakceptować hiperwrażliwość w naszym życiu.

Czas opanować swoją nadwrażliwość

W mediach społecznościowych zostało opublikowanych wiele postów i komentarzy. Większość z nich została napisana pod wpływem emocji, potrzeby wyrzucenia z siebie sprzeciwu lub poparcia różnych idei, czy postaw. Między krytyką, a hejtem jest cienka granica i często zostaje ona przekroczona z powodu emocji, którym pozwalamy sobą rządzić, zamiast nad nimi panować. Z drugiej strony, dlaczego odbieramy personalnie zdanie innych ludzi, które często z nami nie ma za wiele wspólnego? Czujemy się urażeni, zranieni, oburzeni, podczas gdy sytuacja nie jest w żaden sposób na to ukierunkowana.

Bardzo cenna okazuje się wskazówka autorki, iż nie w każdej walce powinno się brać udział, nie w każdą sprawę (choćby nie wiadomo jak ważną) trzeba się angażować. Powinniśmy bez żalu pozostawiać kwestie, które do niczego nas nie prowadzą, nie poprawiają naszego życia i nie przyczyniają się do naszego rozwoju. Inaczej wciąż na nowo będziemy tracić energię i podpalać się, zamiast inwestować w spokój ducha, który tak bardzo dzisiaj jest nam potrzebny.

Szczególnie polecam Jak lepiej myśleć z uwagi na rozdział poświęcony diagnostyce zaburzeń ze spektrum autyzmu.

Funkcjonowanie osób hipernadwrażliwych nie jest chorobą, czy ułomnością, lecz postępowaniem innym od przyjętego na co dzień. Zadziwiające jest to, że żyjemy w czasach kiedy pochwalamy indywidualizm, potrzebę odrębności i podążanie zgodnie z własnymi zasadami. Jednocześnie chcemy innych szufladkować i oceniać, gdy wykazują oni postawy inne od tych, które zostały nam np. w wyniku wychowania wpojone.

Głównym przesłaniem książki jest lepsze zrozumienie siebie, by móc lepiej i skuteczniej komunikować się z innymi. Dostrzegać i doceniać swoją odmienność, jednocześnie szanując i nie krytykując odmienności, jak i szablonowości innych ludzi. Hipernadwrażliwość nie sprawia, że jesteśmy lepsi, czy gorsi od innych. Życie w poczuciu odrębności wymaga ciągłej pracy nad sobą i wychodzenia naprzeciw społeczeństwu.

Lubicie książki, które pomagają lepiej zrozumieć siebie?