Lżejsza od swojego cienia to poruszający pamiętnik autorki Katie Green, stworzony pierwotnie jako praca dyplomowa z ilustracji sekwencyjnej. Zaczęło się niewinnie od ukrywania kanapek za półką, kończąc jednak na poważnych zaburzeniach odżywiania. Bohaterka ma obsesje na punkcie perfekcji, szczególnie gdy chodzi o ciało i jego wygląd. Życie Katie podporządkowane zostało obsesji na punkcie nie/jedzenia i kontroli każdego aspektu życia.

Historia, którą powinien przeczytać każdy rodzic.

Tym, co warto moim zdaniem podkreślić jest to, że Lżejsza od swojego cienia nie jest książką wyłącznie o niejedzeniu. W pierwszej kolejności pokazuje jak trudny dla młodej kobiety może stanowić okres dojrzewania i zmiany, jakie przy tym następują. Ostracyzm społeczny, ponieważ nie jest się takim, jakim oczekuje od nas społeczeństwo, potrafi doprowadzić do poczucia odrzucenia. Dopiero w jego następstwie dochodzi do pewnych konsekwencji, a jedną z nich, w tym wypadku, są zaburzenia odżywiania.

Cała powieść naszkicowana jest cienką kreską, a kolorystyka opiera się wyłącznie na odcieniach szarości i bieli. Z początku powieść może sprawiać wrażenie ponurej i depresyjnej, jednak autorka stopniowo rozjaśnia swoją historię. Im bliżej końca, tym przyszłość jest coraz bardziej pełna nadziei.

Lżejsza od swojego cienia za pomocą rysunków przekazuje emocje, które nie dałoby się ująć słowami.

Nie ma odpowiednika dla uczucia lęku, odrzucenia, strachu czy obsesji. Obraz czarnej chmury lub cienia, pogrążania się w chorobie został przestawiony niemal perfekcyjnie dla osób, którym ciężko jest zrozumieć, w jakim stanie znajdują się osoby chore na anoreksję.

Powieść ta może być cenna nie tylko dla dorosłych, lecz przede wszystkim dla osób w wieku szkolnym. Znajdą w niej ważne informacje osoby, które cierpią lub cierpiały na zaburzenia odżywienia. Osoby, które nigdy nie miały doświadczenia i wiedzy o anoreksji, będą mogły dowiedzieć się, z czym takie osoby się zmagają.

Powieść pozwoli obudzić w sobie większy stopień empatii i zrozumienia. Uchroni przed bagatelizowaniem sygnałów, które takie osoby będą podświadomie wysyłać szukając pomocy. Właśnie dzięki obrazom autorka konfrontuje czytelnika z tym, co napotyka na swojej drodze osoba z zaburzeniami odżywiania: wszechogarniające negatywne myśli na swój temat, ostracyzm społeczny, czy myśli samobójcze.

Mimo poważnej tematyki komiks czyta się lekko i szybko, przemyślenia nasuwają się dopiero po jego odłożeniu. Dzięki temu Lżejsza od swojego cienia nabiera wyjątkowego, uniwersalnego charakteru. Podsumowując, warto mieć ją na swojej półce i wracać do niej regularnie.