https://www.youtube.com/watch?v=f2ssDCxpDl8

Lubię powieści, które w sposób dosadny obnażają motywy społeczeństwa, nie pozostawiając na nim suchej nitki. To sprawia, że lektura pozostaje z nami na dłużej, a docenić ją możemy najbardziej dopiero po przeczytaniu ostatniej strony.

Najeźdźcy – kto nimi jest naprawdę?

Akcja powieści rozgrywa się w Little Neck Cove w Connecticut, miejscu pełnym bogatych mężczyzn i ich znudzonych, a zarazem lubiących upokarzać innych żon.

Cheryl, druga żona Jeffreya, nie pasuje do obrazu wyidealizowanego społeczeństwa z uwagi na swoje pochodzenie i trudną przeszłość. Jej mąż jest odnoszącym sukcesy sprzedawcą produktów farmaceutycznych. Tymczasem Teddy, drugi narrator powieści powraca do rodzinnego domu po wyrzuceniu go z Darmouth. Otacza ich grono wścibskich i zasadniczych sąsiadów, dla których jednym z oznak przynależności do klasy wyższej jest ochrona miasteczka przed osobami nienależącymi do ich klasy.

Lśniące jabłko o zgniłym wnętrzu

Już z pierwszych stron powieści zderzamy się z hipokryzją mieszkańców tej osobliwej społeczności. Słyszymy, jak pęka mydlana bańka “amerykańskiego snu”, w której ludzie biedni czy odmienni etnicznie nie mają prawa położyć stopy na “uświęconej” ziemi.

Dla Lori jak ktoś był biedny, to znaczyło, że jest niebezpieczny. Że jest przestępcą. (…) Każdy był zagrożeniem dla życia, które ułożyła sobie w tej nadbrzeżnej społeczności”

Najeźdźcy

Autorka obnaża to, co w ludziach najtrudniejsze do pokazania. Chciwość, zazdrość, niskie poczucie własnej wartości przemieszane z przerośniętym ego. Najeźdźcy stanowią spektrum nie tylko indywidualnych cech jednostki, lecz przede wszystkim całej społeczności. Mimo że mamy tutaj do czynienia z przedstawianiem części społeczeństwa w negatywnych barwach, dla mnie Najeźdźcy spełniają bardzo ważną funkcję. Nie istnieje podział na ludzi i nadludzi. Rzeczywistość brutalnie weryfikuje taki pogląd.

Zastanawiałam się, czy kiedykolwiek czuła się wykluczona. Czy kiedykolwiek poczuła się potraktowana przez kogoś jak balast. Może już tak długo była na szczycie, że zapomniała, jakie to okropne uczucie.

Najeźdźcy

Autorka wchodzi z butami w najlepiej wyglądającą na zewnątrz komórkę społeczną, opisując ją miejscami w sposób surrealny. Mieszkańcy Little Neck Cave jawią się niczym lśniące jabłko całkowicie zepsute w środku.

Powieść, która wraca do nas jeszcze przez jakiś czas po jej zamknięciu

Książkę czyta się szybko, trzeba jednak przygotować się miejscami na dość monotonne monologi narratorów. Najeźdźcy tworzą portret amerykańskiej klasy wyższej mieszkającej na obrzeżach wielkiego miasta, ich lęków i zachowań. Powieść jest statyczna, pozostawiająca nas z poczuciem przygnębienia i rezygnacji. Jednocześnie nas hipnotyzuje i nie pozwala o sobie zapomnieć po zakończonej lekturze.

Wielokrotnie wracałam do niej myślami. Zastanawiałam się, ile to rzeczy ja obserwuję tylko zza szklanej ściany, nie mając pojęcia jak wygląda rzeczywistość. Historia Cheryl, która poznając bogatego mężczyznę położyła w nim całkowitą ufność, była dla mnie poruszająca. Miał on być swoistym Richardem Gerem z filmu Pretty Woman, bo przecież “taka miłość może się zdarzyć”. Dlatego właśnie pierwsze zdanie książki brzmi tak wymownie:

Kiedy pierwsza żona Jeffreya powiedziała mi, że to pies na baby, uznałam, że po prostu przemawia przez nią chęć zemsty.

Najeźdźcy

• 

• 

Jestem pod wrażeniem z jaką dokładnością wydawnictwo Relacja wybiera kolejne powieści do swojej beletrystycznej serii. Nie mogę się doczekać kolejnej książki z tego cyklu.

Interesują was tego typu powieści?