Sylvia Wilczyńska, socjolog, aktorka i projektantka mody wraca do czytelników z najnowszą powieścią, która wywoła niepokój w nawet u najbardziej wytrawnych czytelników kryminałów.

Przed Halszką Hardy zostają otworzone wrota do piekła. Żywi zatańczą mroczy taniec ze zmarłymi. Komu jednak będzie można zaufać, czytelnik dowie się dopiero po przeczytaniu ostatniej strony paranormalnego kryminału Naznaczeni.

Sylvia Wilczyńska potrafi trzymać czytelnika w niepewności. Przez całą lekturę towarzyszyła mi obawa, czy na pewno chcę odkryć, jaka historia kryje się za celą w tajnym więzieniu. Wszechobecny mrok, uczucie, że coś nam ciągle umyka, sprawia, że cała historia jest duszna i klaustrofobiczna.

Atmosfera powieści z jednej strony przytłacza, z drugiej sprawia, że nie chcemy kończyć tej opowieści. Autorka do początku miała dużą świadomość, w jaki sposób chce poprowadzić fabułę i jak osadzić w niej znanych już z poprzedniej książki Halszkę Hardą i Vincenta Lewickiego.

Tam, gdzie kończy się logika, a teorie naukowe przestają obowiązywać, wkracza to, czego w jasny sposób wytłumaczyć się nie da.

Naznaczeni

Nie wiem, co bardziej nadaje tej powieści niepokojący charakter. Jej poszarpana i niejasna konstrukcja, która sprawia, że nie potrafimy przewidzieć następujących po sobie wydarzeń, czy może to, że historia ta jest zamglona, ezoteryczna, a w tych doświadczeniach metafizycznych budzą się wszelkie obawy i trwogi.

Polecam dla tego poczucia niepokoju i klaustrofobii, które gorzko opatulają czytelnika podczas lektury, nie pozwalając odłożyć Naznaczonych nawet przez chwilę.