Szpital psychiatryczny to jedno z tych miejsc, które niejednego czytelnika nawiedza i fascynuje jednocześnie. Pamiętam swoje pierwsze spotkanie z Lotem nad kukułczym gniazdem Kena Keseya. Czytanie takich powieści rozbudza w nas ciekawość, chcemy dowiedzieć się, jak funkcjonują (szczególnie dzisiaj) tego typu instytucje.

Stephen Seager w swojej karierze zdobył spore doświadczenie jako specjalista w zakresie intensywnej terapii. Patrząc jednak, jak dyscypliny z zakresu psychiatrii ewoluowały na przestrzeni dwóch dekad, zdecydował się na zmianę kierunku swojej pracy.

W książce Szpital dla psychopatów dzieli się swoim doświadczeniem, które zdobył podczas rezydentury w szpitalu dla umysłowo chorych w Los Angeles, miejscu potocznie zwanym śmietnikiem. Szpital swoją nazwę zawdzięczał pacjentom, którzy będąc na marginesie społeczeństwa i poza granicami przyjętych norm trafiali do niego z głębokimi zaburzeniami natury psychicznej.

Jest to ciągła ewolucja istot ludzkich uwięzionych w nawałnicy uczuć, zbiegów okoliczności i bolączek.

Szpital dla psychopatów

Szpital dla psychopatów to opowieść o chorobach psychicznych i lekarzach zajmującymi się pacjentami, których klasyczna medycyna spisała na straty. Autor opisuje szpital na poziomie administracyjnym i klinicznym, przybliża sylwetki pacjentów, którzy trafiają do placówki z nie zawsze oczywistych powodów.

Trudno odgadnąć, z jaką swobodą twórczą podszedł autor do spisywania historii swoich pacjentów. Bez względu na to, czy są to historie oddane 1:1, czy bardziej podkolorowane opowieści, możemy mieć jedynie nadzieję, że jako społeczeństwo będziemy dążyć do lepszego leczenia i rozumienia osób z zaburzeniami psychicznymi.

Książka Stephena Seagera w ciekawy sposób przybliża nam temat hospitalizacja w Stanach Zjednoczonych. Po jej przeczytaniu czekam już tylko na podobną książkę napisaną przez polskiego lekarza, przybliżającą nam bardziej polskie realia. To byłaby naprawdę ciekawa lektura.