W świecie literatury młodzieżowej, gdzie tematyka często oscyluje wokół romantycznych uniesień i przygodowych eskapad, pojawia się powieść, która z odwagą i subtelnością zagłębia się w życie współczesnej młodzieży. Kiedy zgasnę autorstwa Justyny Leśniewicz to nie tylko historia o trudach dorastania, ale przede wszystkim o walce z wewnętrznymi demonami i poszukiwaniu swojego miejsca w świecie.

Marlena, centralna postać powieści Kiedy zgasnę autorstwa Justyny Leśniewicz, jest kreacją wyjątkowo skomplikowaną i głęboką. Jej wrażliwość i nieśmiałość stawiają ją w pozycji osoby szczególnie podatnej na cierpienie spowodowane brakiem akceptacji, zarówno w murach domu, jak i szkoły. Matka Marleny, kobieta o perfekcjonistycznych tendencjach, nieustannie zasypuje ją lawiną oczekiwań, które dla wrażliwej nastolatki wydają się być niewykonalne. Brak wsparcia emocjonalnego ze strony ojca, który dawniej był dla niej ostoją, tylko pogłębia jej uczucie osamotnienia i opuszczenia.

W szkole Marlena doświadcza okrutnych drwin i przemocy, zarówno psychicznej, jak i fizycznej. Jest obiektem ciągłych szyderstw i poniżających komentarzy ze strony rówieśników, co powoduje dalsze pogłębianie się jej stanu psychicznego. Przemoc, której doświadcza, ma różne oblicza – od bezpośrednich ataków fizycznych po subtelne, ale równie bolesne, formy znęcania się psychicznego.

Takie trudne doświadczenia prowadzą Marlenę na niebezpieczną ścieżkę zaburzeń odżywiania. Zmagając się z presją i poczuciem braku kontroli nad własnym życiem, znajduje w kontroli wagi i jedzenia swój sposób na radzenie sobie z emocjami. Anoreksja, w którą popada, jest dla niej formą ucieczki, ale jednocześnie wpędza ją w jeszcze głębsze poczucie samotności i izolacji.

Powieść pokazuje, jak ogromny wpływ na życie młodego człowieka mają relacje rodzinne i społeczne. Marlena, choć zdaje się być niewidzialna i nieistotna dla swojego otoczenia, walczy wewnętrznie o akceptację i zrozumienie. Jej historia to również opowieść o poszukiwaniu światła w ciemności, o próbach odnalezienia swojego miejsca w świecie, który wydaje się być pełen niechęci i odrzucenia.

Kiedy zgasnę to także narracja o sile przyjaźni i pierwszej miłości, które są dla Marleny jak promienie słońca w mrocznym tunelu jej codzienności. Pojawienie się Miśki, która staje w jej obronie, i Huberta, chłopaka z innego świata, sprawia, że zaczyna dostrzegać, iż mimo wszystko może być kochana i ceniona. To lekcja o tym, jak ważne jest, aby mimo wszystko pozostać otwartym na innych, nawet gdy wydaje się, że jest się samotną wyspą wśród burzliwego morza problemów.

Kiedy zgasnę to książka, która skłania do refleksji. Pokazuje, że każdy z nas ma swoje bitwy do stoczenia, ale nie musi ich staczać sam. To opowieść o sile charakteru, o odwadze, by stanąć twarzą w twarz z własnymi lękami, i o znaczeniu ludzi, którzy wchodzą w nasze życie. Przypomina, że nawet w najciemniejszych chwilach można znaleźć światło.

Na zakończenie powieści Kiedy zgasnę, Justyna Leśniewicz podejmuje wyjątkowy krok, angażując psychologa Izę Maliszewską, aby dostarczyć czytelnikom praktycznych porad i wsparcia. Maliszewska, z profesjonalnym wglądem, udziela wskazówek dotyczących tego, jakie działania można podjąć, gdy zauważa się symptomy tego problemu. Anoreksja, jako zaburzenie odżywiania, często pozostaje ukryta, otoczona milczeniem i wstydem. Iza Maliszewska w swoich radach zwraca uwagę na konieczność przełamywania tej ciszy, zachęcając do szukania pomocy, zarówno profesjonalnej, jak i w kręgu najbliższych. Podkreśla, że wczesne rozpoznanie i interwencja są kluczowe w procesie leczenia i powrotu do zdrowia.