Kraków, 1894. Matylda Adamczyk ma wszystko, o czym mogłaby tylko zamarzyć: kochającego męża, który jest jej największym przyjacielem i podporą, Seweryna, pogodę ducha i ogromne pragnienie, by zostać matką. Okaże się jednak, że marzenie to nie będzie tak łatwe do zrealizowania, jak to się na początku wydawało. By poprawić komfort psychiczny kobiety, ukoić nerwy i ustabilizować zdrowie lekarz zaleca wypoczynek w uzdrowisku. Kobieta nie wiem, że to właśnie urokliwa, pełna niezwykłych zaułków Krynica Górska stanie się powiernikiem jej najskrytszych pragnień.

Aurelia Drzewicka w wieku dwudziestu czterech lat nagle zostaje wdową. Jej świat się zawala, a ona sama próbuje znaleźć sobie miejsce w świecie, który był dla niej obcy jeszcze, kiedy była mężatką. Nie ekscytowało ją nigdy dźganie igłą w kanwę czy szydełkowanie tak, jak to robiły inne damy z jej otoczenia. Była kimś znajdującym się pomiędzy dwoma światami: blichtrem salonów i chatą łemkowskiego pszczelarza.

Losy kobiet krzyżują się w urokliwych alejkach krynickiego uzdrowiska, z każdym tygodniem zaprzyjaźniając się coraz bardziej. Relacja między Matyldą i Aurelią stanowi jeden z jaśniejszych punktów tej historii, pokazująca, że przyjaźń jest formą miłości równie ważną, co ta romantyczna. Może nas nasycić dobrem i trwać równie długo. W miarę jak więź między kobietami rośnie, na jaw wychodzą pewne tajemnice, które zmieniają bieg całej historii. Autorka w przemyślany sposób zostawia czytelnikowi wskazówki, w jakim kierunku zmierzać będzie cała opowieść. Delikatnie prowadzi narrację do przodu, do samego końca pozwalając nam jednak co jakiś czas zatrzymać się i pozachwycać życiem mieszkańców Krynicy na przełomie XIX i XX wieku.

To rozczarowujące, że ludzie postrzegają sztukę wyłącznie przez pryzmat wyidealizowanego piękna. Ja widzę wartość w prawdzie i prostocie.

Sekrety kobiecych dusz

Autorka niezwykle obrazowo nadała Krynicy rolę drugoplanowego bohatera, który swoimi urokami przyciąga czytelnika i zachęca do lektury. Oczami Aurelii spoglądamy na realia schyłku XIX wieku, w którym królowały paryskie nowinki i kapelusze z fryzowanymi piórami. Edyta Świętek stworzył fabularną opowieść o Krynicy i ludziach poszukujących swojego miejsca w świecie, z ich przywarami i pragnieniami. Bardzo podoba mi się, że w jej prozie znajdziemy odnośniki do historycznych postaci, na zawsze związanych z kulturą łemkowską i nowosądecką. Cała powieść opiera się na relacjach rodzinnych, przyjacielskich i partnerskich, w których czytelnik, bez względu na wiek odnajdzie coś dla siebie.

Za dobra jesteś, by iść pomiędzy obłudnych panów, których największym i jedynym wyczynem jest to, że mieli szczęście dobrze się urodzić.

Sekrety kobiecych dusz

Takie rzeczy należy uwieczniać dla przyszłych pokoleń! Chwile ujęte w ramy obrazu. Prawdę. Emocje. Ból i szpetotę egzystencji.

Sekrety kobiecych dusz

Jako Nowosądeczanka i miłośniczka lokalnych opowieści nie mogłabym nie polecić Sekretów kobiecych dusz! Nie ma dla mnie niczego ciekawszego, niż lokalne historie i zabytki, które towarzyszą poszczególnym regionom naszego kraju. Najnowsza powieść Edyty Świętek nie tylko zabrała mnie w rodzinne strony, ale pozwoliła poznać Krynicę i jej mieszkańców, co sprawia, że zdecydowanie czekam na kontynuację tej sagi.